Ik zag de hemel nieuw en nieuw de aarde

1Ik zag de hemel nieuw en nieuw de aarde,
want d'eerste schepping was voorbij gegaan,
er was geen zee - haar dreigen is gedaan,
nu onze God het koningschap aanvaardde.

2En uit de hemel zag ik nederdalen
de heil'ge stad, een nieuw Jeruzalem,
als bruid getooid voor hare man door Hem,
wiens gramschap brandd' in zeven gouden schalen.

3En 'k hoorde van de troon het luid verkonden:
Zie, bij de mensen is de tent van God,
Hij woont bij hen, die doen naar Zijn gebod,
God heeft Zijn volk gered van al hun zonden.

4Ja, Hij, de Heer, zal al hun tranen drogen
en dood en rouw en moeite zijn gedaan,
want d'eerste dingen zijn voorbijgegaan,
Hun lied zal 't Lam, dat voor hen stierf, verhogen.

5En Hij, die op de witte troon zit, zeide:
Zie, Ik maak alle dingen nieuw en rein.
Schrijf deze woorden, die waarachtig zijn.
Zij zijn geschied, uw hart zal zich verblijden.

6'k Zal water uit de bron des levens geven,
wie dorst heeft is 't om niet tot eeuwig loon.
'k Zal hem een God zijn en hij Mij een zoon.
Ik ben 't begin en eind van alle leven.

7Wie overwint zal deze dingen erven;
maar wie in zonden leeft en niet gelooft -
zijn deel is 't vuur dat nimmer wordt gedooft:
dit is de tweede dood, dien z' eeuwig sterven.