Eens brachten de moeders hun kinderen tot Jezus

1Eens brachten de moeders hun kinderen tot Jezus,
Toen spraken de discipelen: gaat weg van de Heer'!
Maar Jezus zag hen henen gaan,
En sprak hen, o zo vriend’lijk aan:
„Laat toch de kinderen komen tot Mij."

2Want Ik zal z’ ontvangen, en drukken aan Mijn boezem,
Ik zal der lammeren Herder zijn, o jaag ze niet van Mij;
Elk kind dat Mij het hartje geeft,
Breng ’k eenmaal waar het eeuwig leeft,
„Laat toch de kinderen komen tot Mij."

3Hoe goed was de Heiland, om kind’ren zo t’ ontvangen,
Maar velen zijn er nog, die kennen niet Zijn lieven Naam,
Zij weten nog niet, zoals wij,
Van Jezus, die zo vriend’lijk zei:
„Laat toch de kinderen komen tot Mij."

4O Heer', laat de heid’nen, de groten en de kleinen,
Uw dierbaar Woord verstaan, en werpen afgodsbeelden om,
Zend haast Uw licht tot hen ook neêr;
Maak U bekend als liefd', o, Heer'!
Laat toch de heid’nen, Heer', komen tot U!