De sabbat

1 O sabbat der ruste, o dag van de Heer',
op u knielen alle de schepselen neer.
O Koning der ere, de staf van Uw Woord
drijft slapende zielen weer juichende voort.

2 Daar juichen zij allen, in Jezus verblijd,
die kronen ontvangen na wettige strijd.
De dood is verslonden, de zond' is niet meer;
het graf is verwonnen door Jezus, de Heer'.

3 't Is Jezus, Die zondaren roep en bekeert,
door Woord en door Geest u verslagenheid leert;
verbrijzelt het harte, en geeft voor een steên
een vlezen en heerst dan als Koning alleen.

4 Door Jezus alleen wordt geopend de baan,
Die heeft voor de Zijnen het Godsrecht voldaan:
de bloedschuld betaald en Gods toren geblust
en schenkt al de Zijnen vergeving en rust.

5 O zalige Godsdag, wiens morgen eens rijst!
waar iedere dag van de Heer' ons op wijst;
mijn ziele verlangt naar die zalige dag,
die Abraham in het gelove reeds zag.