De nacht, de moeder van de rust

1 De nacht, de moeder van de rust,
des hemels grote fakkel blust.
Van arbeid zijn de leden moe,
de sluimer drukt de ogen toe.

2 O Hoeder groot van Israël,
wees ons een trouwe nachtgezel,
en wakker om ons henen ziet:
zo vrezen wij de vijand niet.

3 Gij hebt al wat op aarde is
begraven in de duisternis.
Begraaf ook onze zonden boos
in Uw genade grondeloos!

4 Wanneer het lichaam slapen gaat,
de ziele toch niet slapen laat,
maar waken tot U allen tijd',
die aller zielen Vader zijt.

5 Totdat het aardse wederom
in zoete slaap ter aarde kom',
de Geest in volle zaligheid,
waar hem de rust is toegezeid.