De nacht, de moeder van de rust

1De nacht, de moeder van de rust,
des hemels grote fakkel blust.
Van arbeid zijn de leden moe,
de sluimer drukt de ogen toe.

2O Hoeder groot van Israël,
wees ons een trouwe nachtgezel,
en wakker om ons henen ziet:
zo vrezen wij de vijand niet.

3Gij hebt al wat op aarde is
begraven in de duisternis.
Begraaf ook onze zonden boos
in Uw genade grondeloos!

4Wanneer het lichaam slapen gaat,
de ziele toch niet slapen laat,
maar waken tot U allen tijd',
die aller zielen Vader zijt.

5Totdat het aardse wederom
in zoete slaap ter aarde kom',
de Geest in volle zaligheid,
waar hem de rust is toegezeid.